Miód jest jednym z najwspanialszych darów jakie podarował nam Stwórca.
Miód pszczeli to jedna z wielu substancji odżywczych, jakich dostarcza nam natura.
Nie
jest to jednak taka zwykła substancja. Jest to drogocenny dar
ofiarowany nam przez przyrodę i pszczoły. Wytwarzany jest przez pszczołę
miodną z nektaru lub spadzi, a także z obu tych surowców . Gdy
pszczoły-zbieraczki przyniosą do ula nektar podlega on wielu zmianom
chemicznym, by stać się miodem. Miód najczęściej pochodzi z nektaru
wielu różnych kwiatów, które kwitną w okolicach pasieki i wtedy nazywamy
go miodem wielokwiatowym. Jednak w regionach gdzie dominuje roślinność
jednego gatunku można otrzymać tzw. miody odmianowe. Różne gatunki miodu
mają różne kolory, odmienne konsystencje oraz zapach i smak.
Właściwości lecznicze miodu są znane ludzkości od zarania dziejów. Z
uwagi na zawarte w nich substancje lecznicze, cukry proste, kwasy
organiczne i enzymy, miody gatunkowe stosowane są pomocniczo w
określonych schorzeniach. Pozwolimy sobie pokrótce je omówić.
Należy pamiętać, że krystalizacja miodu jest zjawiskiem naturalnym.
Miody jasne
Miód akacjowy – ma barwę jasnokremową, przechodzącą w bezbarwną, a po skrystalizowaniu od białej do słomkowej. Ma zastosowanie w leczeniu choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, nadkwaśnego nieżytu żołądka, zapaleń błony śluzowej i stanów kurczowych jelita cienkiego i grubego. Ze względu na dużą zawartość frutozy bardzo długo krystalizuje.
Jeśli zgaga Ci doskwiera,
Jeśli wrzód w żołądku wzbiera,
Miód z akacji Cię wspomoże,
Śluzu doda, kwasy zmoże.
Miód rzepakowy – w stanie płynnym jest bezbarwny albo w kolorze słomkowym. Po skrystalizowaniu jest barwy białokremowej. Jest stosowany w chorobach układu krążenia(miażdżyca), w chorobach wątroby oraz przy stanach zapalnych górnych dróg oddechowych, a także przy schorzeniach skóry. Miód rzepakowy wyrównuje w organizmie niedobory potasu oraz obniża ciśnienie krwi. Stosowany zewnętrznie, w przypadku oparzeń, zapobiega tworzeniu się pęcherzy i związanych z nimi infekcji. Ze względu na dużą zawartość glukozy szybko krystalizuje, a jego wygląd przypomina wtedy smalec.
Boli serce, bok drętwieje,
Już miażdżyca ma nadzieję.
Zawał, zator, nadciśnienie?
Nic z tych rzeczy, ozdrowienie.
Co sprawiło stan odnowy?
Propolis i miód rzepakowy.
Miód lipowy – płynny ma barwę od zielonkawożółtej do jasnobursztynowej. Po skrystalizowaniu ma konsystencję drobnoziarnistą, jednocześnie zmieniając swoją barwę na białożółtą lub złocistożółtą. Wyróżnia się silnym aromatem przypominającym woń kwiatów lipy. W smaku jest dość ostry a nawet lekko gorzkawy. Wykazuje działanie napotne, przeciwgorączkowe, przeciwskurczowe, wykrztuśne i uspokajające. Miód lipowy stosowany jest w leczeniu ostrych i przewlekłych chorób przeziębieniowych, angin, zapalenia zatok obocznych nosa, zapalenia oskrzeli oraz w chorobach dróg moczowych i reumatycznych. Jest zaliczany do miodów o wysokiej aktywności antybiotycznej.
Kiedy grypa znów Cie zmoże,
Miód lipowy Ci pomoże.
On wyleczy Cię z anginy,
Bez brania tetracykliny.
Miód malinowy – barwy złocistej lub słomkowej. Podczas krystalizacji jaśnieje. Zawiera dużo kwasów organicznych i pektyn. Wykazuje działanie napotne, przeciwgorączkowe i antyseptyczne. Podawany jest również w niedokrwistości i miażdżycy.
Miód koniczynowy – z koniczyny białej kolor ma słomkowy o słodkim smaku; z czerwonej – łososiowy, lekko kwaśny. Działa uspokajająco, stosowany jest w wyczerpaniu nerwowym i anemii.
Miód nawłociowy – barwy jasnej żółtej, posiada wyjątkowy, lekko kwaskowy smak, często krystalizuje do konsystencji kremu.
Zastosowanie
lecznicze: stosowany w leczeniu układu moczowego, prostacie, dróg
żółciowych oraz stawów. Wykazuje działanie moczopędne i żółciopędne,
przeciwzapalne i dezynfekujące. Posiada dużo rutyny i kwertycyny, które
poprawiają ukrwienie nerek, a także żył kończyn dolnych.
Miody ciemne
Miód wielokwiatowy – zbierany jest z różnych roślin uprawnych, kwiatów i ziół. Kolor od jasno- do ciemnobrązowego. Zapach zależy od zebranego nektaru. Stosowany przeciw anemii i przeciwalergiczny.
Miód gryczany – kolor od bursztynowego do ciemnobrązowego. Ma silny zapach kwiatów gryki, w smaku ostry, lekko piekący. Zawiera dużo magnezu i witamin. Stosowany w schorzeniach układu krążenia, miażdżycy, osłabieniu pamięci, a także po złamaniach.
Miód wrzosowy – ma kolor brunatny i ostry, gorzkawy smak. Posiada właściwości lecznicze przy zapaleniu dróg moczowych, kamicy nerkowej oraz zapaleniu jelit. Działa uspokajająco, stosowany jest w wyczerpaniu nerwowym i anemii.
Miody spadziowe
Miód ze spadzi drzew iglastych –zazwyczaj szarozielony, o delikatnym smaku, mało słodki. Działa przeciwzapalnie, wykrztuśnie i antyseptycznie. Stosowany przy obniżonej odporności organizmu, schorzeniach płuc, stawów i układu nerwowego. Przeciwdziała promieniowaniu jonizującemu. Polecany dla dzieci.
Miód ze spadzi drzew liściastych – głównie lipy, klonu, jawora. Kolor od zielonkawozłocistego do szarozielonego, cierpki w smaku. Ma właściwości moczopędne, żółciopędne oraz przeciwzapalne i dezynfekujące.
Miód mieszany spadziowo-nektarowy – kolor brunatnozielony. Ma dużą aktywność antybiotyczną.
Powyższe informacje mają charakter edukacyjny i nie stanowią porady medycznej. Wykorzystano fragmenty wierszy Jerzego Gali.